Het maximeren van het gebruik van diabeteshulpmiddelen in de verzekeringsvoorwaarden is toegestaan zo lang in individuele gevallen van de norm kan worden afgeweken.

Verzoeker meent dat het niet is toegestaan het gebruik van diabeteshulpmiddelen te maximeren. De commissie deelt die mening niet en oordeelt dat het aan de betrokken verzekerde is aan te tonen dat hij niet kan uitkomen met het betreffende maximum. In de onderhavige situatie heeft verzoeker gemotiveerd waarom verzekerde redelijkerwijs is aangewezen op 250 teststrips per jaar, in plaats van het maximum van 200. De ziektekostenverzekeraar heeft een en ander niet gemotiveerd bestreden. Dit betekent dat verzekerde aanspraak had op 250 teststrips op grond van de zorgverzekering.
Verzoeker is verder van mening dat de ziektekostenverzekeraar verantwoordelijk is voor het afhandelen van eventuele geschillen over de verstrekking van hulpmiddelen. De commissie overweegt dat de ziektekostenverzekeraar de beoordeling van de aanspraak bij de leverancier mag neerleggen. In geval van een geschil hierover is het aan de ziektekostenverzekeraar te beoordelen of het oordeel van de leverancier juist is. Om dit te beoordelen, mag de ziektekostenverzekeraar gegevens over de verzekerde in kwestie opvragen op grond van artikel 87 Zvw. In dit geval had de ziektekostenverzekeraar geen toestemming nodig van de betrokkene voordat deze gegevens gedeeld mochten worden. De ziektekostenverzekeraar heeft om die reden niet in strijd met de toepasselijke regelgeving gehandeld.

Volledig document openen (pdf)