Als de wijkverpleegkundige akkoord gaat met de verlaging van het aantal uren zorg door de ziektekostenverzekeraar, is dit aantal uren leidend. De indicatie geldt in beginsel voor de duur van twee jaren, nu hij voor die termijn is gesteld, het reglement in de mogelijkheid voorziet, en de ziektekostenverzekeraar zijn afwijking hiervan niet heeft gemotiveerd.

Verzoekster ontvangt al enkele jaren een PGB vv. Zij heeft door een wijkverpleegkundige een nieuwe indicatie laten stellen. De wijkverpleegkundige kwam op een indicatie van 43 uren en 35 minuten Persoonlijke Verzorging per week en 16 uren en 20 minuten Verpleging per week. De ziektekostenverzekeraar heeft hiervan in eerste instantie 16 uren en 55 minuten Persoonlijke Verzorging per week toegekend en 10 uren en 30 minuten Verpleging per week. In de onderhavige procedure is er contact geweest tussen de ziektekostenverzekeraar en de indicerend wijkverpleegkundige, waarna de wijkverpleegkundige heeft besloten de indicatie te verlagen naar 23 uren en 20 minuten Persoonlijke Verzorging per week en 14 uren Verpleging per week. Dit aantal uren is in eerste instantie toegekend. De commissie beslist dat de ziektekostenverzekeraar niet gehouden is een PGB vv toe te kennen op basis van meer uren zorg. In de beslissing van de ziektekostenverzekeraar alsnog 28 uren Persoonlijke Verzorging per week toe te kennen zal de commissie niet treden. De indicatie geldt in beginsel voor de duur van twee jaren, nu hij voor die termijn is gesteld, het reglement in die mogelijkheid voorziet, en de ziektekostenverzekeraar niet heeft gemotiveerd waarom dit in het geval van verzoekster één jaar zou moeten zijn.

Volledig document openen (pdf)