De erven van erflaatster hebben geen aanspraak op vergoeding van de kosten van repatriëring van Frankrijk naar Nederland.

Verzoekster heeft aan de commissie verzocht te beslissen dat de ziektekostenverzekeraar gehouden is de kosten van repatriëring van erflaatster per ambulance van Frankrijk naar Nederland alsnog te vergoeden. De ziektekostenverzekeraar heeft gesteld dat de repatriëring niet is geregeld door de
alarmcentrale. Verder bleek erflaatster hierop ook niet aangewezen. Daarom worden de kosten van de repatriëring niet vergoed.
De commissie overweegt dat op vergoeding van de kosten van repatriëring niet zonder meer aanspraak bestaat. Uit artikel 17 van de voorwaarden van de aanvullende ziektekostenverzekering volgt dat sprake moet zijn van medisch noodzakelijk vervoer, dit ter beoordeling van de arts
van de alarmcentrale. Van medisch noodzakelijke repatriëring is sprake als de juiste medische behandeling ter plaatse niet beschikbaar is of niet goed mogelijk is en in het woonland/Nederland
wel. Verder is repatriëring medisch noodzakelijk als behandeling in het buitenland medisch onverantwoord is. In dit geval heeft verzoekster gesteld dat het vanwege inadequate zorg en voortdurende problemen met de heup van erflaatster, dat wil zeggen om medische redenen, noodzakelijk was dat zij naar Nederland werd vervoerd.
De commissie geeft geen medisch oordeel over de in Frankrijk verleende zorg, maar een juridisch oordeel over de vraag of de ziektekostenverzekeraar in redelijkheid heeft kunnen komen tot zijn beslissing vergoeding van de kosten van repatriëring van erflaatster per ambulance van Frankrijk naar Nederland af te wijzen. In dat kader kan zij de ziektekostenverzekeraar volgen waar deze verwijst naar de alarmcentrale en diens stelling dat moet worden betwijfeld of de daar aanwezige medische informatie van invloed gaat zijn op de uitkomst van het vergoedingsvraagstuk. Bepalend voor dat laatste is immers niet het medisch handelen of nalaten door een individuele arts. Het gaat veel meer – in algemene zin – over het niveau van zorg in het land van verblijf en de feitelijke situatie waarin betrokkene verkeert, waaraan de noodzaak voor het vervoer moet worden afgemeten. Daartoe wordt als volgt overwogen. Hoewel de ziektekostenverzekeraar er niet in is geslaagd het medisch dossier van de alarmcentrale te verkrijgen, heeft hij wel de telefoonnotities overgelegd. Hierin is te lezen wat er met verzoekster is besproken. Voorts heeft de ziektekostenverzekeraar door zijn medisch adviseur contact laten opnemen met de alarmcentralearts die de repatriëring heeft beoordeeld. Hieruit is onder andere naar voren gekomen dat de zorg in Frankrijk gelijkwaardig is aan die in Nederland. Het enkele feit dat de zorg in Frankrijk wordt verleend vormt geen reden aan te nemen dat dit niet de juiste zorg zou zijn, aldus de medisch adviseur. Verder heeft de alarmcentrale-arts beoordeeld dat het voor erflaatster te risicovol zou zijn om te worden vervoerd én verbeterde haar situatie enigszins na het innemen van antibiotica. Dit laatste volgt overigens ook uit wat verzoekster naar voren heeft gebracht.
Zij heeft hierbij weliswaar de kanttekening geplaatst dat zij erg op de antibiotica heeft moeten aandringen, maar dit maakt nog niet dat behandeling van erflaatster in Frankrijk medisch onverantwoord zou zijn. De commissie is, gelet op het voorgaande, van oordeel dat geen sprake was van medisch noodzakelijk vervoer, zodat de ziektekostenverzekeraar in redelijkheid heeft kunnen besluiten de kosten van repatriëring niet te vergoeden.

Volledig document openen (pdf)