Verzoeker heeft geen aanspraak op vergoeding van de kosten van een operatie aan zijn hand in Engeland, omdat deze vordering intussen is verjaard.

Verzoeker heeft aan de commissie verzocht te beslissen dat de ziektekostenverzekeraar gehouden is hem de kosten van een in 2019 in Engeland ondergane ingreep aan de hand alsnog te vergoeden. Volgens verzoeker was bij de declaratie voldoende informatie gevoegd om de uitkeringsplicht te beoordelen. Daarnaast nam hij aan dat de ontbrekende informatie door het Engelse ziekenhuis zou worden aangeleverd. De ziektekostenverzekeraar heeft gesteld dat de nota niet wordt vergoed omdat na het indienen hiervan informatie is opgevraagd, die echter niet tijdig door verzoeker werd overgelegd, zodat de vordering intussen is verjaard. De commissie overweegt dat de nota tijdig ter declaratie werd ingediend, dat wil zeggen vóór het verstrijken van de termijn van drie jaren van artikel 7:942, eerste lid, BW. Artikel 7:942, tweede lid, BW bepaalt dat een nieuwe verjaringstermijn van drie jaren begint te lopen met de aanvang van de dag, volgende op die waarop de verzekeraar hetzij de aanspraak erkent, hetzij ondubbelzinnig heeft meegedeeld de aanspraak af te wijzen. De ziektekostenverzekeraar heeft de aanspraak op 21 augustus 2019 ondubbelzinnig afgewezen, met als reden dat hij informatie miste om tot
vergoeding te kunnen overgaan. In de drie jaren daarna heeft verzoeker het gevraagde niet overgelegd en heeft hij geen stuitingshandeling verricht. Daarmee is zijn vorderingsrecht jegens de ziektekostenverzekeraar verjaard. Gelet op de summiere informatie die verzoeker bij het indienen van de nota aan de ziektekostenverzekeraar had verstrekt over de bij hem uitgevoerde ingreep, werd het verzoek van 21 augustus 2019 van de ziektekostenverzekeraar om aanvullende informatie in redelijkheid gedaan. De stelling van verzoeker dat hij aannam dat het ziekenhuis de gevraagde informatie aan de ziektekostenverzekeraar had gestuurd, treft geen doel. Verzoeker heeft de nota immers zelf ter declaratie bij de ziektekostenverzekeraar ingediend, zodat geen sprake was van rechtstreeks contact tussen het ziekenhuis en de ziektekostenverzekeraar. Ook in een later stadium is hiervan niet gebleken. Verzoeker heeft voorts geen bewijs geleverd waaruit blijkt dat hij het ziekenhuis – tijdig - heeft gevraagd informatie aan de ziektekostenverzekeraar te sturen. Deze stelling van verzoeker kan daarom niet leiden tot een ander oordeel. De commissie beslist tot afwijzing van het verzoek.

Volledig document openen (pdf)