Verzoeker heeft geen aanspraak op vergoeding van de kosten van een klinische opname in Zuid-Afrika. Dit omdat hij hier niet redelijkerwijs op was aangewezen.

Verzoeker heeft aan de commissie verzocht te beslissen dat de zorgverzekeraar een bedrag van € 8.000,-- moet vergoeden voor de behandeling die hij in Zuid-Afrika heeft ondergaan. Verzoeker kampte al langer met een meervoudige verslavingsproblematiek (alcohol, tabak en gokken), maar eind april 2023 had hij acuut hulp nodig. In verband met de lange wachttijden in Nederland hebben hij en zijn ouders gekozen voor een behandeling in Zuid-Afrika. Vanwege de meervoudige problematiek en sociale desintegratie was een klinische behandeling noodzakelijk. De nazorg was goed geregeld. De zorgverzekeraar heeft gesteld dat verzoeker geen indicatie had voor een klinische behandeling. Hij ziet op basis van de overgelegde informatie niet waarom verzoeker niet eerst had kunnen starten met (intensieve) ambulante (dag)behandeling. Verder ontbrak goede ambulante nazorg in Nederland. De commissie overweegt, gelezen het advies van het Zorginstituut, dat bij verzoeker ten tijde van de opname in Zuid-Afrika geen sprake was van ernstige sociale desintegratie, terwijl hij daarnaast in het verleden niet of nauwelijks is behandeld voor zijn verslavingen. Daarom was hij niet redelijkerwijs aangewezen op een klinische behandeling. Verzoeker heeft om die reden geen aanspraak op vergoeding van de kosten van de klinische behandeling die hij in Zuid-Afrika heeft ondergaan. De vraag hoe het nazorgtraject is ingericht kan onbeantwoord blijven. Het verzoek wordt afgewezen.

Volledig document openen (pdf)