De ziektekostenverzekeraar mag de voorwaarden van de aanvullende ziektekostenverzekering eenzijdig wijzigen ten nadele van de verzekerde. Van het recht de verzekering op te zeggen is door verzoekster geen gebruik gemaakt zodat de gewijzigde voorwaarden nu tussen partijen gelden.

Verzekerde heeft op 24 december 2019 een eerste consult gehad voor een onzichtbare beugel. In mei 2020 is een onzichtbare beugel bij haar geplaatst. Partijen verschillen van mening of verzoekster aanspraak heeft op volledige vergoeding van deze behandeling tot verzekerde achttien jaar is. De commissie overweegt dat in 2019 een niet-gemaximeerde vergoeding gold voor onzichtbare beugels voor verzekerden tot achttien jaar. Met ingang van 1 januari 2020 heeft de ziektekostenverzekeraar de vergoeding voor deze groep gewijzigd, en een maximumvergoeding geïntroduceerd voor bepaalde categorieën minder zichtbare beugels, namelijk categorieën 7, 8 en 9. De ziektekostenverzekeraar heeft in dit verband voor 2020 een overgangsregeling gehanteerd, waaronder verzekerde viel. De ziektekostenverzekeraar mag de voorwaarden van de aanvullende ziektekostenverzekering eenzijdig wijzigen. Verzoekster had de mogelijkheid de aanvullende ziektekostenverzekering per 1 januari 2020 te beëindigen, maar heeft van die mogelijkheid geen gebruik gemaakt. De overgangsregeling die de ziektekostenverzekeraar hanteerde, gold alleen in 2020. Dit had verzoekster kunnen en moeten weten. Verzoekster had in 2020 wederom de mogelijkheid de aanvullende ziektekostenverzekering te beëindigen, en wel per 1 januari 2021. Zij heeft van deze mogelijkheid ook toen geen gebruik gemaakt. Zij is in 2021 daarom gebonden aan de verzekeringsvoorwaarden van dat jaar. Dit betekent dat zij aanspraak heeft op vergoeding van plaatsing en beugelconsulten voor minder zichtbare beugels in categorie 7, 8 of 9 (met codes F471A*, F481A*, F491A*, F517A, F518A en F519A) aan verzekerden tot achttien jaar tot maximaal € 2.250,--.

Volledig document openen (pdf)