Verzoekster heeft geen aanspraak op behandelingen fysiotherapie ten laste van de zorgverzekering.

Verzoekster heeft aan de Geschillencommissie Zorgverzekeringen (hierna: de commissie) verzocht te beslissen dat de ziektekostenverzekeraar gehouden is met terugwerkende kracht een akkoordverklaring te geven voor behandelingen fysiotherapie in Nederland. Daarnaast heeft verzoekster verzocht om een verklaring voor recht dat zij ook de komende jaren, behoudens wetswijzigingen, in aanmerking komt voor vergoeding van deze behandelingen fysiotherapie. Tot slot heeft verzoekster de commissie verzocht om toekenning van een in goede justitie te bepalen financiële tegemoetkoming en veroordeling van de ziektekostenverzekeraar in de kosten van deze procedure. Verzoekster heeft in dit verband aangevoerd dat met de akkoordverklaring van 29 september 2022 tevens akkoord is gegeven voor behandelingen fysiotherapie in Nederland, ten laste van de zorgverzekering.
De ziektekostenverzekeraar heeft gesteld dat ten onrechte een akkoordverklaring voor de behandelingen fysiotherapie op Tenerife is afgegeven. Deze akkoordverklaring betrof daarbij geen vergoeding ten laste van de zorgverzekering, maar de aanvullende ziektekostenverzekering. De ziektekostenverzekeraar ziet geen grond om de behandelingen fysiotherapie in Nederland te vergoeden ten laste van de zorgverzekering, omdat verzoekster niet aan de daartoe geldende voorwaarden voldoet. De commissie overweegt dat de akkoordverklaring ziet op een aanvraag voor fysiotherapie op Tenerife, Spanje. Hiermee wordt geen akkoord gegeven voor behandelingen fysiotherapie in Nederland.
De zorgverzekering biedt dekking voor fysiotherapie voor verzekerden van 18 jaar en ouder als zij een beperking of aandoening hebben die voorkomt op Bijlage 1 van het Bzv. Deze dekking omvat niet de eerste twintig behandelingen.
In zijn advies aan de commissie komt het Zorginstituut tot de conclusie dat op basis van de beschikbare informatie in het dossier niet kan worden geconcludeerd dat verzoekster een verzekeringsindicatie heeft voor de aangevraagde behandelingen fysiotherapie in Spanje. Deze zorg komt derhalve ook niet voor vergoeding in aanmerking in Nederland. De commissie overweegt dat verzoekster onvoldoende heeft onderbouwd dat bij haar sprake is van een aandoening die voorkomt op Bijlage 1 van het Bzv en volgt daarom het advies van het Zorginstituut. Verzoekster kan geen aanspraak maken op vergoeding van de aangevraagde behandelingen fysiotherapie ten laste van de zorgverzekering.
De aanvullende ziektekostenverzekering biedt dekking voor maximaal 20 behandelingen fysiotherapie per jaar. Partijen zijn hierover niet verdeeld. Over een mogelijke aanspraak in de toekomst kan de commissie geen uitspraak toen. Voor toekenning van het verzoek om een financiële tegemoetkoming bestaat geen grond, en hetzelfde geldt voor de door verzoekster gevorderde kostenveroordeling van de ziektekostenverzekeraar. De commissie wijst het verzoek af.

Volledig document openen (pdf)